Integreren gaat het makkelijkst als je welkom bent
Je kunt er niet omheen. Er is oorlog in Syrië en grote groepen mensen vluchten daar van weg. Zo gaat dat als er oorlog uitbreekt. Zo was het in de Tweede Wereldoorlog, en ook bijvoorbeeld tijdens de Joegoslavische oorlog in 1992, in Rwanda in 1994, in Afghanistan vanaf 2001, in Eritrea en nog meer landen. Ook toen schreef ik daar teksten over, zoals ‘die asielzoekers zoeken helemaal geen asiel, maar gewoon een plek om te wonen’. En daar ben ik het nog steeds mee eens.
Afgelopen jaren waren er dus continu mensen op de vlucht. En nu zijn dat voornamelijk mensen uit Syrië. De landen Turkije, Jordanië en Libanon hebben al miljoenen vluchtelingen opgevangen. Europa is in rep en roer vanwege 340 duizend.
De grofste dingen worden zomaar ongecensureerd op sociale media gegooid en ze lijken als een paal boven water te staan. Ik word er echt boos van! Er zijn nu 340.000 Syrische vluchtelingen in Europa, dat is eigenlijk 0.068 procent van de Europese bevolking. Hoe groot is dan eigenlijk de kans dat je eens een vluchteling tegen het lijf loopt? Laat staan dat je een vluchteling persoonlijk kent. Hoe kan je dan zo’n mening hebben over al deze mensen? Ik snap er helemaal niets van.
En om nog even terug te komen op die 0.068 procent. Waarom is het zo moeilijk om daar een verdeelsleutel over te bedenken? Is dat eigenlijk wel relevant als het om zo’n klein aantal gaat?
Kunnen we die migranten niet gewoon een wachtwoord in het oor fluisteren bij de grens. ‘Vergrijzing’, bijvoorbeeld.
Omdat ik het zelf belangrijk vind om het verhaal achter de vluchtelingen te leren kennen, ben ik ze gaan opzoeken. Op bezoek in de Vluchttoren van Wij Zijn Hier. We spraken met uitgeprocedeerde vluchtelingen en hoe ze nu wonen en leven. Het is bizar dat de bed-bad-brood-regeling er alleen voor zorgt dat ze ‘s nachts opvang krijgen. Overdag moeten ze op straat leven.
Gelukkig zijn de vluchtelingen in de vluchttoren behoorlijk actief en hebben ze vooral zin om wat nuttigs te doen overdag. Ze leren Nederlands, doen vrijwilligerswerk en spelen voetbal. Om hun voetbalclubje te supporteren, heb ik een T-shirtje gekocht van hun elftal FC We Zijn Hier.
Maar ik wil meer doen dan alleen een shirtje kopen. Om vluchtelingen te steunen vind je hier een verzameling van mijn oude en nieuwe posters. Ik zou het tof vinden als je ze ook deelt en ophangt. Alle posters vind je ook terug in m’n online posterarchief.